Μ. Αναγνωστάκη για τον Λόρκα:

 
ΓΑΖΕΛΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Θέλω να κοιμηθώ σα μήλο της μηλιάς να ξεμακρύνω από την τύρβη των κοιμητηριών,
θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο εκείνου του παιδιού
που ήθελε να κόψει την καρδιά του στις πλατιές θάλασσες.
Δε θέλω να μου ξαναπούν πως οι νεκροί δε χάνουν αίμα,
πως το σάπιο στόμα ζητάει ολοένα νερό.
Δε θέλω να μάθω για τα μαρτύρια της χλόης,
μήτε για το φεγγάρι που έχει στόμα σερπετού και
δουλεύει πριν έρθει η αυγή.
Θέλω να κοιμηθώ λιγάκι, λιγάκι, ένα λεπτό, έναν αιώνα,
αλλά να μάθουν όλοι πως δεν πέθανα
πως κούπα χρυσαφιού στα χείλια μου έχω

πως είμαι ο μικρός φίλος του Δυτικού ανέμου

πως είμαι των δακρύων μου η απέραντη σκιά.

    

Σκέπασέ μ’ ένα τούλι την αυγή γιατί θα μου πετάξει χούφτες τα μερμήγκια ο θάνατος και τα ποδήματά μου θα μουσκέψει με σκληρό νερό για να γλιστράνε οι δαγκάνες του σκορπιού του.Γιατί θέλω να κοιμηθώ των μήλων τον ύπνο,για να μάθω κάποιο θρήνο που θα με καθάρει από το χώμα γιατί θέλω να ζήσω μ΄εκείνο το παιδί το σκοτεινόπου ήθελε στ΄ανοιχτά νερά να κόψει την καρδιά του Φ. Λόρκα!!